Robin van Persie: vaderfiguur in De Kuip

Robin van Persie scoorde in de halve finale tegen Willem II. - Foto: KNVB Media

Robin van Persie kwam in januari weer thuis in Rotterdam. Daar waar hij in 2004 als druistig talent was vertrokken. Nu staat hij aan de andere kant en verrijkt hij een nieuwe generatie Feyenoorders met zijn ervaringen van veertien jaar topvoetbal in het buitenland.

“Ik ben heel blij om terug zijn. Het is een nieuw avontuur en dat maakte mij meteen excited. Op de eerste dag kwam ik direct al een aantal bekende gezichten tegen. Ook de ruimtes in het stadion zijn nog grotendeels hetzelfde. Dat gaf meteen een vertrouwd gevoel. Hetzelfde geldt voor Varkenoord waar ik zelf als jeugdspeler heb gespeeld en nu ook weer kom. Het deed me wel goed om te zien dat het gebouwtje daar nog helemaal hetzelfde is.”

Stijgende lijn

“Ik heb veel positieve reacties gehad. Niet alleen bij Feyenoord, maar ook daarbuiten, in de supermarkt bijvoorbeeld. En ik werd zelfs bij een aantal uitwedstrijden toegezongen door het thuispubliek. Dat heb ik nooit eerder meegemaakt. Een mooi gebaar. Ik geniet nog elke dag van de trainingen. Die zijn lekker scherp en van een goed niveau. In de wedstrijden kwam het er misschien nog niet altijd uit, maar ook daarin heb ik veel goede dingen en een stijgende lijn gezien. Dat heeft ook met vertrouwen te maken. We werken hard en praten veel met elkaar.”

“Toen ik jonger was heb ik het geluk gehad dat ik kon trainen met spelers als Dennis Bergkamp, Thierry Henry en Patrick Vieira. Jongens waar ik tegenop keek. In een groep is het belangrijk voor de hiërarchie dat je altijd wel minimaal één speler erbij hebt dieal veel heeft meegemaakt in zijn carrière. Nu ben ik toevallig die speler en probeer daarin het goede voorbeeld te zijn. Laten zien hoe ik mijn sport beleef en leven invul. Maar het is altijd een wisselwerking waarbij je als oudere speler ook van jonge jongens leert. Dat moet allemaal op een natuurlijke manier gaan. En zo ervaar ik dat nu ook hier bij Feyenoord.”

Nieuwe successen

“Veertien jaar voetballen in het buitenland was een prachtige reis. Mooier dan ik ooit had kunnen dromen. Ik voetbalde vooral omdat ik het leuk vond. Later hoopte ik het eerste van Excelsior te halen en als ik heel erg mijn best deed misschien wel Feyenoord 1. Dus als ik nu terugkijk dan ben ik heel erg blij met wat ik heb bereikt en daar ook dankbaar voor. Maar het boek is nog niet dicht. Ik ben bij Feyenoord teruggekomen om alles eruit te halen wat erin zit, te genieten en bovenal bij te dragen aan nieuwe successen.”

“Het zou heel speciaal zijn als ik in het jaar van mijn terugkeer al een prijs kan winnen met Feyenoord. En het is de honderdste finale. De beker is voor het eerst van goud. Dat vind ik leuke details. Maar AZ speelt erg goed en vermakelijk voetbal, volgens een duidelijke filosofie. Ik zie ook weleens wedstrijden van hun jeugdelftallen en daar is die filosofie ook al goed zichtbaar. Dat is erg knap. Een favoriet voor deze finale? Die is er op voorhand dus niet echt. Veel mensen zullen misschien AZ zeggen, omdat ze in de competitie boven ons staan...”